اما من
همینجایم
روی ابروهات

هرگاه شولای نور را
بر شانه‌‌ی درخت بیندازم،

که ما نیز انسانی برابر، چون شما هستیم

چگونه می توانم دوستت نداشته باشم؛ نفس نفس آه می سوزانی مرا تشنه که قدیس […]

سعید سلطانپوربر می گردد از زیر خاک
از زیر گلوله ، از زندان اوین
و می رود بحجله گاه عروسیش

در یک بررسی کوتاه، آشکار می‌شود که تقریباً بدون استثناء، هیچ ادبیات ناسیونالیستی و ملی‌گرایانه‌ی بزرگ و جاودانه‌‌ای وجود ندارد!

من وظيفه‌ام اين است كه يك چند در گوشه‌ای

گوگرد و براده‌های بازمانده‌ی چشمه‌های سياه را پاس دارم

با شعری با صدای رضا براهنی بیاد زنده یاد محمد مختاری گوش دهید

شاپور احمدي

تو اصل اصل هر نااصلی.