تو از من وقتی نوزده ساله بودم بهتر می نویسی

  زندگی پیراهنش بوی چرک می­داد   نه رویایی بود نه رستگاری خیال؛ واقعیت تلخ […]

تو هرگز رهایم نمی­کنی

    تستسترون همیشه زنده است   آه اگر جنگ نبود برادرم به جشن عروسی […]

  برای درخت­ها آواز بخوانیم بخوانیم آوازمان را به گوش این درختان کهن درختانی با […]

سرمه­ ی چشمان “آنابل” غبار غم است

حقوق انسانی مرزی نمی شناسد

  می پرسم از قلبم که آیا از اینهمه سال طپیدن خسته نیستی؟ از این […]

و مي گسترد بال هاي نابش را بر شهر اصفهان