امیری براکا ، شاعر انقلابی آمریکا در سن 79 سالگی در گذشت/ترجمه ی مهناز بدیهیان/Amiri Baraka

ژانویه 102014

تنظیم و ترجمه: مهناز بدیهیان

امیری براکا درسال 1934 با نام «لی روی جونز» در نیوجرسی از شهرهای نیویورک دیده به⁪جهان گشود. پس از اتمام تحصیلاتش در کالج هاوارد در واشنگتن دی⁪سی وارد ارتش آمریکا شد. براکا در اواخر سال⁪های 1950 دردهکده⁪ی «گرین ویچ» درنیویورک اقامت گزید.درسال 1964به⁪دلیل انتشار نمایشنامه⁪ای بنام «داچ من» Dutchmanکه جایزه⁪ی «اوبی» را از آن خود کرد به شهرت رسید.پس از مرگ «ملکم ایکس» او تبدیل به⁪یک سیاه⁪پوست ملی⁪گرا شد. ابتدا به هارلم و سپس به نیویورک رفت. درسال⁪های 1970، براکا ناسیونالیست سیاهان را نژادپرستی خواند و خود را یک مارکسیست لنینیست جهان سومی اعلام کرد. براکا درسال 1974 آثار نمایشی و شعرهای مارکسیستی خود را درمجموعه⁪ای بنام «حقیقت سخت وشعر برای پیشروها» را به⁪چاپ رساند. .براکا در سال 1999 پس از بیست سال تدریس در دانشکده⁪ی مطالعات آفریقایی در دانشگاه «سونی بروک»، بازنشست شد و بیشتر به نوشتن پرداخت. امیری براکا هم اکنون به اتفاق همسرش امینا براکا درنیویورک زندگی می⁪کند.وی درعصر«بیت» که هنوزنام «لی روی جونز» را داشت، مجله⁪ی کوچک و مهمی را همراه با چهرهای معروفی چون آلن گینزبرگ و فرانک اوهرا ، با نام یوگن و «فلوتین بیر» را بچاپ می⁪رساند. براکا تحت تأثیرآوانگاردهای سفید پوستی چون «چالز اولسون» و «اوهرا» قرار گرفت. به⁪خصوص تحت تأثیر آلن گینزبرگ، روش بی⁪پرده گویی و جستجوگر بودن درشعر را آموخت.

……

مقدمه⁪ای بر بیست جلد یادداشت⁪های خودکشی

دیریست خوگرفته⁪ام
که زمین دهان بگشاید و مرا ببلعد،
هر زمان که سگم را بیرون می⁪برم.
خوگرفته⁪ام
به لبه⁪ی پهن موزیک بی⁪معنائی که باد می⁪نوازد،
آن⁪زمان که به⁪سوی اتوبوس می⁪دوم.

و حالا هرشب ستاره می⁪شمارم
و هرشب، شمارشان یکی⁪ست.
و در شب⁪های بی⁪ستاره
جای آن⁪ها را می⁪شمرم.

دیگر کسی آواز نمی⁪خواند.

دیشب پاورچین به اتاق دخترم رفتم
تا گوش دهم به آن⁪چه با دیگری می⁪گوید.
در را که گشودم
کسی آن⁪جا نبود!
دخترم بود و زانوهای تنهایش دربغل
که با انگشتان درهم قفل شده⁪اش ورمی⁪رفت…

………..

دوشنبه در نت «بی»

تمام روز می⁪توانم
عبادت کنم
و خدا نخواهد آمد.
اما اگر به شماره⁪ی 911
زنگ بزنم
شیطان حاضر می⁪شود.
در یک دقیقه!

متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.