چند شعر از حسن مهدوی
آگوست 062013
دفتر ِ آدم
آدم ِ دفتر
***
دفتر ِ خالي
خالي ي آدم
***
آدم ِ خالي
خالي ي دفتر
***
خالي ي خالي
دفتر ِ آدم
***
دفتر ِ دفتر
آدم ِ آدم
سياه %
گرمي ي رگ هاي تو
در سنگ هم
نطفه اگر تيز كند
آزاد مي شود
در آب هاي ليز ِ نگاهت
نرم
***
و
اين گونه هاست كه
خودم را
قابيل مي شوم
هر دم %
دهانم به نفرين
دستم به سنگ بود
***
تو را كه ديدم ]
زيبا شدم ]
***
ذره اي از ذاتت ]
– حتا –
خورشيدي ست
به عشق رهنما ]
***
با تو
دستم به گل
دهانم به دعا %
زندگي دراز مي شود
بي
سايه ي كوچكي در كنارش
***
فقط ]
ريش ها سفيد
فقط
گيس ها سفيد ]
***
گاري
حرام ِ آدم
آدم
حرام ِ ماشين %
راحت
مهربان
ياور
***
دكمه هاي نرم ِ انار
شكوفه هاي به بوسه باز ِ ناز
ستون هاي سيمين ِ استوار
***
[غمي هم اگر باشد
ملال ِ نبودن ِ توست
در شط ِ شيرين ِ شايد هاي دور
در رود ِ غمگين ِ بايد هاي گور ]
***
اين گونه هايم باش %
شيطاني
به واقع
***
و به تناقض مي كشاني
ذهن ِ مريضم را
وقتي
در پله اي ديگر
بهشت
قشنگ ترين فرش است برايت
***
جنس ِ ضعيف ]
مرد است
سركار « سيمون دو بوار » ] %
نوبت نمي رسيد به تو «
ميزها اگر
آرام بودند »
***
سيب ِ گلويت را مي بوسم
شاعر ِ سرخ / راه پوش ِ سر به گريبان
***
توي حروفت چه نهفته بود ]
كه آتش مي گرفت جان ِ اهريمن از آنها ؟ ]
***
آذر ]
تولد ِ دوباره ي توست
در كانون ِ كلمات ]
***
فانوس ِ گلويت را آويز مي كنم
بر ظلمت ِ ذهنم
به گاهي كه مي افكني خوره را همچنان
بر پيكر ِ كرمخورده ي خواجه ي بي تاج %
نباشم
***
نديدن ِ مهرباني ات ]
لمس نكردن ِ زيبائي ات
مضاعف مي كند مرگ را ]
***
هستي با تو احساس مي شود ]
زيبائي با تو به اوج مي رسد
مهرباني با تو تمام مي شود ]
***
هراسي از نبودن نيست
دنيا خاهد چرخيد
اما
كاش بر مدار ِ تو %
متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.