بر بام شدگان/ مهناز بیهیان

خانه را دیو زده است
از خانه به بام می شویم شب هنگام
از بام به بام می پریم معترض
با صدای خشم آلوده می پرسیم پس خدا کجاست
صدا در باد می پیجد

فریاد می زنیم طوفان شو نازنین باد بیباک

صدا بر روی شاخه های سرو
بلند تر از بام می روید
ایستاده با همیم ، یکصدا

آن بالا ترک روی بام روح عریان ما
زیر نور ماه کاشف شجاعت است
از بام به بام می شویم همصدا
تا دمیدن نگاه نیلوفر
و صدا در کوه می پیچد

دوباره می پرسیم
آن بالا روی بام چه کس خدا را اندازه زد
میدانیم اما
وجب های ترس بزرگ تر از واقعیت است