بهانه
آوریل 192011
بهانه
از: مهناز بدیهیان
دلم این درداانه ی بلور
بهانه می گیرد
بهانه ی عشق نیست
بهانه ی سوک نیست
بهانه ی تنهایی ست
دستهای دریایی زنی ست
که از ساحل سالهای سلولی
باز گشته است
و جانش را فلس های تردید
سخت بهم فشرده
یک پاسخ به “بهانه”
متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.
مهنازجان سلام
بهانه هايت هم زيباست. برايت خلوتي آرزو مي كنم كه در آن زانو به زانوي خويش بنشيني