We Are Used to it/ عادت کرده ایم/ Mahnaz Badihian

 

عادت کرده ایم

عادت کرده ایم که در پیله ی تنهایی

خشم ها و رنج هایمان را جابجا کنیم

به دیروز و امروز و فردا

تا از سنگینی بارش بکاهیم

من و تو مثل هم

این جاده ی سنگلاخی را بر گزیدیم

ما بودیم که چشم پوشیدیم

بر پای زخمیمان

ما بودیم که بار روی بار گذاشتیم سوار بر قلبمان

قلبی که پوسید و شکست

ما

من و تو

همه با هم ساختیم این جاده ی سنگلاخی را

حالا وقت است که برخیزیم دست در دست هم

برای ساختن جاده ای صاف!

 

We Are Used to it

 

We’re accustomed to being alone in the cocoon.

Move our anger and suffering.

To yesterday, today, and tomorrow

To reduce the heavy rainfall.

 

You and I are the same.

We picked up this rocky road.

We were the ones who turned a blind eye,

On our wounded leg.

It was we who put a burden on our hearts.

A heart that rots and breaks

 

We,

you and me

We all built this rocky road together.

Now it’s time to rise hand in hand.

To build a smooth road!

 

 

 

 

——–