و گاه تمامی فاصله ی بین ما ضخامتی به نازکی شیشه دارد. با کلاه آبی……… نشسته بود ، پشت پنجره ای که رو بسوی کوه بلندی بود و دامنه اش را سبزه های تازه رسته ی بهار پوشانده بود. با کلاه آبی………مهناز بدیهیان was last modified: مارس 23rd, 2007 by mahnaz badihian

دو داستان کوتاه از هژبر گل خشخاش – اگرچه آمنه ترشیده بود اما حرفاش هنوز شیرین بود و چشاش سبزسبز. ازصداش قصه می ریخت. یه روز توکسالت جمعه ای دوردامنش چسبیدیم تا برامون قصه بگه. اولش چند مُشت خندیدیم. اوهم. بعد با پَر چادرش خنده های دوردهنشو پاک کرد و برامون قصه گفت: گل خشخاش […]

قاچ گرد نارنگی تو خالی صبح از پودر شب ژل شده توی کش و قوس صلات ظهر …خلاصه بیدار شده بود .نوک شکسته ی انگشت شست پاش اولین چیزی بود که توجه شو جلب کرد .ملحفه های پیچ پیچ و سوزن نخ گیس آفتاب که چر کای دیشبی رو به تنش وصله میزد .صبحِ خونی […]

– برگشت ماهی سیاه کوچولو از دریا – …. ماهی پیر قصه اش را تمام کرد و به دوازده هزار بچه و نوه اش گفت: – دیگر وقت خواب است بچه ها بروید بخوابید. بچه ها و نوه ها گفتند: – مادر بزرگ نگفتی آن ماهی ریزه چطور شد. ماهی پیر گفت برگشت ماهی سیاه […]

اولین نامه من به دوستم هر کی ندونه تو یکی – بهمن- باید خوب بدونی؛ آدمی که پس از چند سال این در اون در زدن به هزار و یک دوز و کلک، پاش به این ور آب می رسه باید خیلی پخمه باشه که از هول حلیم بیفته تو دیگ – پیش از اینکه […]