2 poems by Louise Gluck(winner of 2020 Nobel prize) in the Persian language/ Translated by Mahnaz Badihian

لوییز گلوک متولد سال ۱۹۴۳ در شهر نیویورک است.

تحصیلات وی در دبیرستان جورج دبلیو هیولت. کالج سارا لارنس و دانشکده ی هنر دانشگاه کلمبیا است. وی برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات سال ۲۰۲۰ است. 

First Memory  

by Louise Gluck

 Long ago, I was wounded.
 I lived

to revenge myself

against my father, not

for what he was–

for what I was: from the beginning of time,

in childhood, I thought

that pain meant

I was not loved.

It meant I loved.

 

اولین خاطره

توسط لوئیز گلوک

 خيلي وقت پيش زخمي شدم  

 زندگی کردم

تا از خودم انتقام بگيرم

علیه  پدرم،  

نه برای آنچه او بود

برای آنچه که من بودم: از ابتدای زمان،

در کودکی، فکر می کردم

که درد به معنای این است

که دوست داشته نبودم

معنيش اين بود که من دوست  داشتم

 

Lullaby  

by Louise Gluck

 Softly lie down

and close your eyes so blue

worry no more

for tonight I’ll watch over you

Gently rest your head

against my soothing chest

for here in my arms

you’ve found a safe place to rest

 

Sleep sweet child

in peaceful undisturbed dreams

and don’t awake

until the morning beams

 

 لالایی

توسط لوئیز گلوک

 به نرمی دراز بکش

و چشمات رو خیلی آبي ببند

نگران نباش

زیرا من امشب مراقب تو خواهم بود

به آرامی سرت را بگذار بر آغوش 

تسکین دهنده ام

زیرا اینجا در آغوشم جای امنی برای استراحت یافته ای

بخواب کودک شیرین

در رویاهای صلح آمیز دست نخورده

و بيدار نشو