عزيز كلهر شاعر سي ساله يا سي و اندي ساله لرستاني الاصل است كه شعرهايش با مولفه هايي خاص خودش در شعر امروز ايران وي را چهره اي منحصر به فرد مي سازد . چهره اي درد كشيده ، آسيب ديده و گوشه گرفته اما بسيار قابل اعتنا و اين گوشه گيري نه از سر […]
صف طویل نمی شود ها چرا این گریه را بی صدا لای آن دستمال می پیچانی چه انکاری ؟! که آسمان و فرشته تا پندار ِ مگر چاره ای هست فرو افتاده اند و در صف طویل نمی شود ها شعر نصرت الله مسعودي was last modified: سپتامبر 13th, 2006 by Pooya Azizi
تاج خار دار اگر مي گذاشتند داد بكشم گريه مي كردم چه كسي مي دانست راه رفتن روي دو زانو را ؟ آنكه به سوي صليب دو زانو رفت يا آنكه دست شست و زانو زد و تاج خار بر سر پادشاه بي تخت نهاد؟ دوشعر از ناهيد سرشكي was last modified: سپتامبر 12th, 2006 […]
ستودمت ستودمت بئ آنکه بدانئ دو شعر از گیل آوایی was last modified: سپتامبر 11th, 2006 by mahnaz badihian
ریزها برای هوشیاری ظریف مان برا ی خوشبختی برای حدیث دوستی , بر ریزها می نویسم گنجینه ای از یاد در گزینش سیاره هاست ؟ R.Rakhshani ر. رخشاني was last modified: سپتامبر 8th, 2006 by Pooya Azizi
سرسختانه بر اسب چوبي دون كيشوت … و هزاره ها گذشت آدمها شيطان زائيدند تا خدا مزه زفاف را زير زبانش مز مزه كند بي وزني بار آفرينش حسن بصيري H.Bassiri was last modified: سپتامبر 8th, 2006 by mahnaz badihian
(طرح 1 ) مسعود محمدی خاله خرسه چقدر رو سفيد مي شد از دوستيت با من دور از لاك هاي سياه ِ صحيح گير دارم بوی پدرم را می دهمM.Mohamadi was last modified: سپتامبر 7th, 2006 by mahnaz badihian
زینب حسن پور شاعر خوب خوزستانی ست ، 24 ساله و لیسانسیه علوم سیاسی دارد . جلوه های پیش رو ، ایجاد فضا های آرکاییک در عین نوگرایی زبانی و استفاده از پاره کلام های معمول گزارشی در لحن شخصی شده در بیان شعر ، دست انداختن به جلوه های ناب و دور از دسترس […]
هميشه است . در زندگي هايي كه مي كني ست / حرف هايي شبيه پند در آسمان هايي كه از نگاه مي گذراني شان / گذشته اند جوري شبيه طور / اين ها : اين جور كه ابري سياه خودش را از ابري سفيد در مي آورد / و مي كشد شلوارش را بالا مي […]
یک ، دو ، سه رضا رشيد پور 1 تن پوش باور پلاسیده ی پدر از تن در آوردم عریان شدم فریاد کشیدم که عاشقم R.Rashidpoor شعر رضا رشيد پور was last modified: سپتامبر 2nd, 2006 by Pooya Azizi
| © [suffusion-the-year] MahMag - magazine of arts and humanities | درد من تنهايي نيست؛ بلكه مرگ ملتي است كه گدايي را قناعت، بيعرضگي را صبر، و با تبسمي بر لب، اين حماقت را حكمت خداوند مينامند. گاندي |