باغچه دلش نمی گیرد/ مهناز بدیهیان

برای مادرم خوابیده در خاک عطر آگین اصفهان

باغچه دلش نمی گیرد

Mahnaz Badihian

زن- دوبارِه می­شود

ساق­های پیر و خمیده­ اش

راست می­شود، جوان و سبز

موهایش دوباره می­روید

گیسو به گیسوسیاه رنگ

 

زنِ دوباره می­شود

  باغچه­ دلش نمی­گیرد از بی دانه­ گی

از تهاجم برگ­های خشک؛

جوانه­ ها سر بر می­آورند

و زندگی دوباره می­شود

گل­های ریخته روی سفره­ ی ترمه

برمی­خیزند،برقص، سبز و سرخ و عنابی

می­ نشینند بر ساق سبز درخت

 

مادرم زیر خاک سرد و ساکت اصفهان

سلول­های زنان جهان را جمع می­کند

و می­آید با هیبت زنِ دوباره

زن ، دوباره می­شود به جاودانگی

به گیسوی تابناک آفتاب