گاهی ان قدر کاری ست/ که هر کاری نمی شود نکنی بکنی هم/ از تو حتا نه بر می اید /نه از کاری هایی از دوا پس بنوش شوکران ِ کران هایی از زخم را و به رفتن چیره شو شاعر من مردی ام که میهن ِ زخم was last modified: دسامبر 13th, 2006 by […]
دسامبر 132006
دسامبر 082006
با مهری بی پایان ، برای دوست عزیز و هنرمند مامک خادم همه را گم کرده ام روز و ماه و سال را و در ورای این همه سر گردانی سنّم را ! من خوابگرد دو گانگی هایی یه گستردگس چنذ اقیانوسم زنی تولد یافته درتاریکی ِ هزار توی ِ محدودیت و بر آمده در […]
نوامبر 292006
دوستان گرامی ! چندی پیش کتابی از خانم ملک پور توسط ماه مگ معرفی شد . فارغ از حال و هوای کتاب و نظر نگارنده ی این سطور ، در رابطه با ان کتاب ذکر نکاتی و سپس چند شعر از خانم ملک پور واجب می نمود . شعر هایی که در زیر می آید […]
نوامبر 292006
(( زائو )) گره از گردنم گشودم خون بچرخ آسياب افتاد چرخيد باد به دامان دريا لرزيد وجان به جوهر من خنديدم متولد شدم هفت شعر از عزیز کلهر was last modified: نوامبر 29th, 2006 by Pooya Azizi
نوامبر 192006
نگاهی به هفته ی جاری برای هفته ی آینده پویا عزیزی شنبه : نمی دانستم جهان یعنی چه ؟ چه رسد به دوست داشتن یکشنبه : دوست داشتن یعنی پدر و مادر بود و هر که می خندید دوست دوشنبه : تنها دوچرخه دوست داشتم پویا عزیزی was last modified: نوامبر 19th, 2006 by Pooya […]
نوامبر 142006
ب د ر و د آه از نهاد من و… دود از سر قطار درعرض همین چند ثانیه ریلها چه قدی کشیده اند! خاطره ها که دود می شود درون دماغم دود؟ دوشعر تازه از آزاده زارعیان was last modified: نوامبر 14th, 2006 by Pooya Azizi
نوامبر 142006
خط کشی های خیابان بوی واکس می دهند / در عرض ( گاو مش حسن به گاو میش ارتقا یافت | وقتی حاجی شد و چرم صادرکرد ) و طولی نمی کشد / عرض کنم خط من خط تو آخر خیابان نقطه می شوند / گریز از مرکز ( امان از فیزیک / تکش به […]
نوامبر 052006
خنده ی ایرانی مرا ببخش فرصتّ گریستن بسیار بود مجالی برای خنده پیش نیامد امّا با این همه سال که در راهند شاید روزی خنده را سر دادیم با دهان بی دندان و کریه ترین منظر جهان را ساختیم چرا که ، خنده هم در ظرف خود زیباست چند شعر از رضا حامی پور was […]
نوامبر 052006
(_همانا من) همان یکی را هم کور می کنم می شود گفت روزنامه اندود پنجره ای که سالهاست خیابان را پلک زده و همیشه ی خدا گرسنه است اما باز میترسم دی اکسید کربن از لابلای کلمات راهی بیابد به بیرون از من همانا من _ شعر ِ حسین شکر بیگی was last modified: نوامبر […]
اکتبر 232006
حقیقت و رویا چه قدر شبیه رویا می آیی نوری که از تو می افتد – افتاده است – بر میزها ، گل دان ها و مجموعه های نفیس چه مهربان اند اشیا و نوری که از تو تابیده است در این اتاق ۰ پلک بگشا ! دو شعر از فرامرز سه دهی was last […]