سينه ی پشمالودش را خاراند. پري دريايي در بيشه زارِ پشم گم شد. پير مرد بزرگ، دستار سياه از سر انداخت. عبا بر دوش و عرقچين بر سر، با ريش خضاب بسته عنابي چون واعظي نعره زد: آزادی به شرطِ چاقو / رضا بی شتاب was last modified: اکتبر 15th, 2008 by mahnaz badihian
…به گمانم بعدها باید یه بچه ازپروشگاه بیاری “یکی ازخانمها با دست راست موهایش رازیر روسری جمع وجورکرد و نصرت الله مسعودی / موبایل گوطلا was last modified: اکتبر 4th, 2008 by mahnaz badihian
….و سرانجام سراغ من آمدند؛ هرچه فریاد کردم و کمک خواستم، کسی باقی نمانده بود که اعتراض کند “برتولت برشت” از برتولت برشت was last modified: سپتامبر 27th, 2008 by mahnaz badihian
درونِ قاب مردی به پشت ایستاده. درونِ قاب‌ترین قاب‌ها. قابی که قاب نیست. مردی در گوشه‌ای گور خود را می‌کند. گوشه‌ای که از چشم‌هایِ خودش هم پنهان است لب- ریزم / رباب محب was last modified: سپتامبر 26th, 2008 by mahnaz badihian
پاهای آهوتحمل وزنش را نداشت .شیر به آهو نگاه کرد . بره به شیر رسید . آهو چشمانش را بست . توحش قشنگ / بهرام سلاحورزی was last modified: سپتامبر 25th, 2008 by mahnaz badihian
تنها يك مشكل براي آنها حل نشده باقي مانده است اينكه نمي دانند توسط دوستانشان خورده مي شوند يا دشمنانشان! داستاني از منوچهر احترامي was last modified: آگوست 13th, 2008 by mahnaz badihian
مادرم یک بار گفت: “انگشتانش که هیچ، خودش هم رشد نمی کند.” گفتم: “ولی خودش رشد کرده.” گفت: “ولی دیگر رشد نمی کند.” گودال / الف. خلفانی was last modified: آگوست 5th, 2008 by mahnaz badihian
برای روایت قصه ها وپریشان حالی ها وبه نظم درآوردن تغزل های ناب عاشقانه ی دوران جوانی قصه راز پارمیدا نوشته بهرام سلاحورزی مثل شکو فه های نارنج وعطر سوسن ها و سرود غمنامه های عاشقانِ مستی است که مستی را در هشیاری می دانند راز پارمیدا قصه ای از بهرام سلاحورزی was last modified: […]
به نسیم خاکسار ـ سلام عليكم حاج آقا، حال سركار خوبه، بچه ها و عيال خوبن؟ عمر و عزتتون زياد، به مرحمت شما… بخشی از رمانِ چاپ نشده ی«جامه ی کاغذی» / رضا بی شتاب was last modified: جولای 17th, 2008 by mahnaz badihian
صدای حاجیه ملوک بود و پشت بندش ، دو سه زن دیگر که عجول تر بودند ؛ اما پروانه خانم هنوز درگیر ِ پسرش بود که می خواست همراه شان برود و مادر نهیب می زد : نمی شود ذلیل مرده . این هزار دفعه . به گوش ات می رودیا نه پدرسگ ؟ اسماعیل […]
| © 2025 MahMag - magazine of arts and humanities | درد من تنهايي نيست؛ بلكه مرگ ملتي است كه گدايي را قناعت، بيعرضگي را صبر، و با تبسمي بر لب، اين حماقت را حكمت خداوند مينامند. گاندي |