badihian -برای پریدن از لب جوی
پریدن از لب جوی…….
چه خواب رفته اند سالها و روزها و
من هنوز آن کودک چند ساله ام
کفش های بندیم را دوست می دارم
با آن کیف پلاستیکی و موهای آشفته ام
که با شانه ام قهرند
سالها و روزها چه خواب بوده اند
دستان من هنوز دستان کودکی است
که دست دیگری می خواهد
برای پریدن از لب جوی
و قلبم هنوز همچو کودکی
با اولین سلام عشق ، گمراه می شود.
این من نبودم مگرکز پله های سال بسال
عبور کردم؟
این من نبودم مگر که جرعه جرعه
اندوه این و آن خوردم؟
پس کجا ست تجربه ی تلخ
زیستن در این جهان بی نشان؟
چه شد که من هنوز کودکم
و نگاهای مادرم
از گوشه و کنار این خانه
دست بر نمی دارد از سرم؟
با آوازهای نا سرود در دلم
و هزار قصه که در دلم نشسته سرگردان؟
محبوبم:
بیا که من هنوز کودکم و گیسوان من
عجیب تشنه ی نوازش است
و من دانه ، دانه ماه و سال و ستاره را
میان پنجه های کودکانه ام مهار کرده ام
سانتیاگو – شیلی – 2006 – مهناز بدیهیان
4 دیدگاه به “badihian -برای پریدن از لب جوی”
متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.
خوشا، خوشا، دست دیگری برای پریدن از لب جوی……….
kalameh be kalamahe in shear mesle gardanbande zamarodi mimaanad be gardane yek kawliye zibaa,chegooneh mishavad on raa nadid ,va badtar onke chegooneh mishavad ke on raa did va tahsin nakard.