سهیل پاشازاده—–مرده شور ِ یادگارت
مرده شور ِ یادگارت
که در عکس ِ آن قرار ِ غروب
با عطر ِ نم و ُ دریا و ُ بمب ِ سکوت
حواسم را مفقود می کند
***
یادت است ؟
گفته بودم غروب ِ جمعه ها
بد شگون است
و آن عکاس ِ پفیوز
که قلاب ِ نگاهش را
خزیده / خزیده
بر تنت مماس می کرد
***
مرده شور ِ هر چه عکس ِ یادگارت
که رسوب ِ زمان
با نیزه ی خورشید ِ پشت ِ پنجره ی انتظار
و تاولی که پشت ِ قاب ِ بر دیوار
رنگ ترکانده است
لبخند ِ آن قرار ِ غروب را
کج و معوج و ُچند پاره می کند
متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.