سبک خار—مهناز بدیهیان

 شعر
دسامبر 112006
 

سبک خار

www.hamshahri.org

برای کودکان خیابانی و ……

من هیچ گاه گلی را ندیده بودم
که سبک خار داشته باشد
و صدای تیغ و تبر
در رگان معطرش جاری
و هی نفس بکشد
فریاد بر آرد
در دشتی که خالی از نم باران است
و پر از خاک سم خورده ی خیانت

این همان گلی ست
که در سرزمین فتنه و فساد
رنگ باخته است
و خود نمیداند که از سلاله ی
گل و گیاه باغ آشناست
و چون خسی
در کوچه باغهای بی فردا
هویتش بباد رفته است

  5 دیدگاه به “سبک خار—مهناز بدیهیان”

  1.  

    قلبم امشب
    از دردِ غمی
    به خودش می پیچد
    من به دنبال کلامی درذهن
    که بگویم
    چیست این غم
    و نمی یابم کلامی
    بارها پرسیدم از خود
    شعر گفتن ها را چه سود
    نه کسی می خواند
    نه کسی می شنود
    واگرهم که شنید
    تو بدان
    عمق کلامت را
    نمی فهمد…

متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.

© [suffusion-the-year] MahMag - magazine of arts and humanities درد من تنهايي نيست؛ بلكه مرگ ملتي است كه گدايي را قناعت، بي‏عرضگي را صبر،
و با تبسمي بر لب، اين حماقت را حكمت خداوند مي‏نامند.
گاندي