گاه اختگی ام را به رویم نیاورد.)) آرش اله وردی
برداشتم.
به دروغ عروس خوبم.
به عروسی دروغم.
به خودکار در تاریکی.
به دروغ.
در بزرگراه گمشده ای خواهم مرد.
بمیرم.
وقتی ظهور کله ونوس در سیاهی ست
در جوانی
چطور روی خط بنویسم؟
احتمالا بی وفایی دادن
و کشتار معشوقگان مغزی ات
حرکت چرا حرکات نمی کنند؟
آیا حرکات بر من ایستاده یواش خیانت میکنند؟
اطراف مضطرب نیستی ست
بزرگراه های خسته کننده غلیظ وآهسته رونده
باید زودتر به خانه برسم
اما بوسیدن مادر کار بچه گانه ای ست
من دیگر مرد اقساط ماهیانه شده ام
ومی خواهم به عروس
به کنار شومینه
ومادر زنم!
سلام!
چه نقاط گرمی!
و حرکات گرسنه سلول های غشایی ام در یک عالمه آکواریوم…
اه،این همه مشتاق آمده ام تا وسط
تازه فهمیده ام
که جوهر نداشته ای خودکار!
وای،دست کرمت را از روی کمرم بردار.
برنگردید
اما برمیگردند غلظت آبهای در گوشت و استخوانهای شفاهی در آّبهای غلیظ عادی
برمیگردند یاخته های کم عصبانی
یاخته های مشنگ پر سر و صدا
عصبی
برمی گردند.
چه شکست عاشقانه ای!
بعد سلول هام هم دیگر را
به کار هم دیگرم
در گوشه ای از خشکی ادامه می دهند.
می گذارم.
اما درون آبم هنوز
اما هنوز تکان می خورم از راه دور از دست شما
چه صبح روشنایی آبروبری ست
مادر!
زودتر این یاخته های ریخته از سلول های کثیف مرا بشور!
همه از تفکیک کله اقتصادی ماست
ببخشید
بیا از اول!
من موجودی هرمافرودیتم!
اما کو؟
کو بقیه دوستانم؟
2 دیدگاه به “آرش اله وردی – شعر تازهA-Alahverdi”
متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.
salam welage ghashani dari khasti yesari hambe ma bezan felan bay movafaghbashi
تبارک‌الله که شعر از جهات معناگریزانه به هسته‌های اصلی‌ی ارزشی‌ی گفتمان بی‌توقع حداقل‌زده‌ی افق‌های معنایی پهلو می‌زند. باشد که هر چه زودتر شعر به لقاء نثر و نثر به گفتار نظم و آثار فراچهارپایه‌زده تکثیر یابد.