محمود معتقدی /

 شعر
آگوست 132008
 
river

چقد ر
ا ین پا ره ها ی خیس پا ییزی
به وطن عا شقا نه ها ی تو
می ما ند

آ نکه ا ز آ زا د ی وعشق به سرودی د وبا ره می آ ید

ما و / هزا ره ای به عصر ها ی عا شقی ا ت


د ریا

ا ز نا م تو بر می آید و

جها ن

تشنه تر ا ز همیشه

به صف ا عترا ض تو

بر می گرد د

چقد ر

ا ین پا ره ها ی خیس پا ییزی

به وطن عا شقا نه ها ی تو

می ما ند

ما و

هزا ره ا ی به عصر ها ی عا شقی ا ت

آ ه

کود کا ن آ شوب شعله و

با د

این تیغه

ما ند نی ست

همچنا ن

بر شا نه ها ی تو

می را نیم

گفتم

د ریا

ا ز نا م تو بر می آ ید

محمود معتقدی

آ ذ ر86

متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.

© [suffusion-the-year] MahMag - magazine of arts and humanities درد من تنهايي نيست؛ بلكه مرگ ملتي است كه گدايي را قناعت، بي‏عرضگي را صبر،
و با تبسمي بر لب، اين حماقت را حكمت خداوند مي‏نامند.
گاندي