یکی بودیم / احمد پناهنده

و
چون رود

جاری و جوان
می زداییم
از خود
هر خسی را

یکی بودیم

یکی بودیم
یکی
همواره

یکی
هر چند

رنگارنگ
ولی

هماهنگ
جلای رنگش
هر چشمی را

خیره
و

هر دلی را

چیره
اما
اما
این همه رنگارنگ
در غالبی هماهنگ
تیره دلان را

خوش نبود
و هم اکنون

نیست
کوشیدند

به مرگ
و

امروز
می کوشند

به ننگ
تا

این رنگارنگ را
به نا هماهنگ

بدرند
اما

نمی دانند
که ننگ را
در

رنگ
مکانی نسیت
زیرا
ما هستیم
چون کوه
پر استقامت
که صلابت

می باریم

بر

هر ننگی

و
چون رود
جاری و جوان
می زداییم
از خود
هر خسی را

و کنار

می رانیم

هر کفی را

apanahan@t-online.de