نویسنده ی این نامه ناشناس است، شما قضاوت کنید.// کجای این ملت افتخار دارد

ژانویه 302010
 

..، ماه مگ: لطفا همه به این نامه در همین صفحه پاسخ دهید. آیا نویسنده با فرهنگ ملت عزیز ایران خصومت دارد؟
……..امتـی که هر بار پهلــوانی زائيــد در برابرش صد ها خائن پس انداخت که آن پهلـوان را بکشنـد
حتی ليـا قت داشتن همـان چيـزی را که امـروز دارد نـدارد

این نوشته را بدلیل نداشتن نام نویسنده و به بدلیل توهین بملت ایران و قوم یهود و به تقاضای خوانندگان مجله ی ماه مگ حذف کردیم. اما به احترلم دو نظریه که دو فرد بنام بامداد و بابک داده بودند، همه ی مطلب کاملا حذف نشد.
با پوزش از همه ی شما عزیزان وطنمان ایران. ایران دربند که هرگز در طول تاریخ برای رهایی از قفس ظلم و جهل از پا نایستاده است.
ماه مگ.

  4 دیدگاه به “نویسنده ی این نامه ناشناس است، شما قضاوت کنید.// کجای این ملت افتخار دارد”

  1.  

    بامداد هم مثل شما متولد همين سرزمين است. بامداد جهود نيست، اما چه توفير دارد؟ يك شيعه اثني عشر است. بامداد اينك در ايران است و هنوز براي هيچ كشوري جاسوسي نمي كند. ايشان هم دير زماني ست كه اين سؤال فكرش را به خود مشغول كرده: چرا اين جمله باب شده كه ايرانيان ذاتاً انسان هاي خائني هستند. البته شايد اين امر ذاتي نباشد و اخيراً به اين پستي روي آورده باشد، شايد هم با مطالعه ي تاريخ موارد زيادي يافت شود.
    آري ديگر در تمام دنيا شهره شده ايم كه خيلي زود دربهاي قلعه را باز مي كنيم. شما حق داري برادر هموطن و جهود من، قيمت ما ايرانيان بيش از پيش تنزل يافته. آدم فروشي به نرخ پنج شاهي.
    اما چيزي كه بامداد را متعجب كرده پارادكس هايي است كه به خصوص در اول گفتار شما به چشم مي خورد.
    "در ایران متولد شدم و در تهران تحصیل کردم"…"ایرانیها یک مشت حیوان بیشتر نیستند همشون را باید قتل عام کرد".
    "هر بار پهلــوانی زائيــد در برابرش صد ها خائن پس انداخت"…" برای دستگاه
    جاسوسی آمریکا و اسرائیل کار میکنم".
    به هرحال گو اينكه مقاله شما پر از حقايق تلخ و قابل قبولي ست اما نحوه ي معرفي شما متأسفانه از بار معنايي آن مي كاهد.
    به اميد سرفرازي ايراني عاري از خوانين.

  2.  

    دلم را آشوب كردي حالم را به هم زدي تارنماي من هرجستارش پاسخيست براي تو ما سال ها ست كه گرفتار خودكامگي و جهل و خرافات هستيم و درد مي كشيم ولي هنوز نفس مي كشيم و ريشه داريم و اميدي سبز شدنمان هست اگر بزرگي ما زا باور نداري پس ببين چطور مردم روم شرقي به تركي سخن مي گويند ومردم مصر از گذشته ي خود هيچ ندارند ولي ما همچنان نفس مي كشيم اين دريوزگي در همه جاي دنيا هستند ولي تو فقط بيچارگي هاو خائنان مارا مي بيني كاش هم انصاف داشتي كاش كمي شرف داشتي و درست داوري مي كردي و پهلوانان سبز ما را كه امروز در جلوي چشم جهانيان پرپر مي شدند مي ديدي

متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.

© [suffusion-the-year] MahMag - magazine of arts and humanities درد من تنهايي نيست؛ بلكه مرگ ملتي است كه گدايي را قناعت، بي‏عرضگي را صبر،
و با تبسمي بر لب، اين حماقت را حكمت خداوند مي‏نامند.
گاندي