مینو نصرت / وصلم کن
اکتبر 172009
وصلم کن
به شانه هایت
به سینه ات
به دنج آهاری یقه ی سفید ت
…
وصلم کن
به شانه هایت
به سینه ات
به دنج آهاری یقه ی سفید ت
همسو با هر آنچه سرریز میکند
می غلتاند
تیله به تیله
باز میکند
حنجره ی حرف های ناگفته را
مروارید به مروارید
شبیه کوبش سنج بال سنجاقک ها
وقتی جفت گیری میکنند
شبیه دریاچه ی ولشت
و عقاب های سرکش اش
وسوسه ای بادام به بادام
سورمه می کشد چشمانم را
خاموشم کن
با جهنمی که در چشمانت روشن کرده ای
من شهید نخستین طعم جهان ام
مینو نصرت
6 دیدگاه به “مینو نصرت / وصلم کن”
متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.
مینو نصرت عزیز!
حس گفتن اینهمه تعابیربکر در وجودم هست
اما چکنم چون تو شاعر نیستم
که اینگونه تابلو های قشنگ برایت ترسیم نمایم
سنجاقک ها هم از سرودن شعرهایت حسادت میکنند حقیر که جای خود دارم
نصرت درویشی/مهر ماه /1388
واي حسابي رفتم از اين دنيا بيرون در بادام به بادام سورمه ات در نخستين طعم جهان…بي نظيره