محمود معتقد ی / شبیه تبعید ی سرخ و/ کا بوسی به هزا رپله ا ند وهت

پلا ن بعد ی :

هوایی آ شفته تر ا ز سپید ه و/ برگ

مثل کسی که / خلاصه خود بود

آ قا یا ن آ تشنا ک و / اعد ا م پرند گا ن

ریشه ها ی تا بستا نی و

آ شوبی به روزها ی خا طرت

ا برها ی عا شقی / چگونه می آ یند و/ می رو ند ؟

تا تیغه ها ی ” خوا ب آ شفته خیا با ن ”

ا نگا ر / گلویی نمی شکفد

نگا ه کن

شبیه تبعید ی سرخ و /

کا بوسی به هزا ر پله اند وهت

خوا هرا ن جزیره ها ی عشق / چه لبخند ی دا رند

زنی مشل همیشه و

دا یره ا ی زرد / که ا ز شنبه گیسوا ن تو

د ور و / د ورتر می شود

ا ین تیغه را می گویم

سفر / چه هرا سی د ا رد

پرچم تو و / زخم ا ین همه شرقی

محمود معتقد ی