محمود معتقد ی / تنها نمی توا ن گذ شت

تنها نمی توا ن گذ شت

برخطبه ها ی زمستا نی

شما هم / خوش ا مد ید

نگا ه کن

بر شا نه ها ی قلب تو می رویم

با چشم خا ورا نی سبزو

بر صف تشنگا نی ا زهمین با را ن

وا ژه ها ی نخوا ند ه را چه می کنی

ا ین خا ک و

ا ین زما ن / ا زما چگونه می رود

جها ن / به سطری کود کا نه

نمی بخشد ترا

آ شفته ترا زتوفا نی و

شبیه د ستی برسرزا نویت

با د ل د رختا ن و/ همسفر ا ن با د

گویی / هنوز ضیا فت د ریا ست و

تکا نه آ شوبی/ ا زپی خا طره ها یت

نا م نا می عشق و/ تصویرخیا با نی که

ا ز سهم تو می نوشد

سلا م

آ سما ن تهرا ن

تا زه نمی شود

مگر به رنگین کما ن د ست ها یت

چقد ر/ د لم ا زپس تیغه ها ی تو

می جوشد

هزا ره صنوبرا ن

رویا ی چه جنگلی به سرد ا رد ؟

یا د ما ن با شد

تنها نمی توا ن گذ شت

محمود معتقد ی