عاشقانه ها—نصرت اله مسعودی
عاشقانه ها
1
– ولگ با این ریش ِسفید گریه می کنی ؟!
– آخرناخدا هی سیزده سالگی وموی بافته
بارِ دلم می کند
وکاش ترکش ،
که مدام کارون وصدای تاجیک
شتک می زند بر این دل
و آن پا های کشیده وکفش
شیطنت می کند بغل این گوش.
– اند ِبدبختی ول کن، سری به دوبی !
– من جغرافیای جهان را
در این لاین اهواز گم کرده ام
و با آن پرواز آخری
که رنگ پیرا هنم را یکنواخت کرد
پَرِ نگاهم را
در این کوچه چیده ام!
2
خراب تر ازعاشقانی
که با گل های نیامده می آیند
در رنگ روبانت
که همیشه حاشیه ی نشین آن لب بود
خیره مانده ام.
ما از این دست
به جهان ِخیره چسبیده ایم
و بریخه ی گرد آن ارمک ونسیم کارون
طواف می کنیم.
با این شمشیر بسته از رو
بی تعارف باید بگویم خدای من
پای عشق در میان است!
نصرت اله مسعودی
17 دیدگاه به “عاشقانه ها—نصرت اله مسعودی”
متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.
سلام جان جانان ، یک باردیگرکفشها را شعر توبه پاههای خسته ام میپوشاند که عاشق شوم ودلم خرابتر از عاشقی شود مرا چی میکند شعر هایی از جنس عاشقی؟؟ نمیدانم ؟؟دست دلتون درد نکنه با این احساس قشنگتون باز مرا تا به اوج احساس بردید ، عالی تر از عالی موفق باشید
با عرض سلام وخسته نباشید شعر های شما را همیشه دنبال میکنم و از خواندنشون لذت میبرم و میتونم بگم اکثرشعر هاتونو تودفتر خاطراتم دارم . منتظر شعرهای جدیدتون هستم . خیلی لذت بردم