شعر گیلکی با برگردان فارسی از ساسان ورتوان
نـامویی
تو دانستی کی می دیل
تی چوم برایه نامویـی
صـدتا خانقـاه میـانــی
دست بدُعـایه نامـویی
نامویی می بیقراریه بیدینی
گـرم ارسـو مـیشینـه
جه اینتظاری بیدینی،
نامویی گرمه کوُنی
غُربت سرد مره تو،
دانستـی ای بی وفـا
کی بی پنایم نامویی.
نیامدی
تو میدانستی که دلم
چشم براه توست نیامدی
در میان صد تا خانقاه
دست بدعُاست نیامدی،
نیامدی تا بیقراریم را ببینی
اشک گرم لحظه های انتظارم را ببینی،
نیامدی گرم کُنی
غرُبت سردم را،
تو میدانستی ای بی وفا
کی بی پناهم نیامدی.
رادوار
تــو دهِ
می رادوار نیبی
ستم بوخورده
دیله ره دوا نیبی
تاکی واسی
چوم بودوزم
درچکا ور،
من کی دانم
هرگز نایی
تاکی می مُبتلا نیبی.
رهگذار
تو دیگر
رهگذارم نمی شوی
برای دل
ستم دیده ام دوا نمی شوی
تا کــی باید
چشم دوخت به در،
من می دانم، هرگز نمیای
تا که مُبتلام نشی.
——
قطعه موسیقی گیلکی