شعری از سهیل پاشازاده

خط کشی های خیابان بوی واکس می دهند / در عرض
( گاو مش حسن به گاو میش ارتقا یافت | وقتی حاجی شد و چرم صادرکرد )
و طولی نمی کشد / عرض کنم
خط من
خط تو
آخر خیابان نقطه می شوند / گریز از مرکز
( امان از فیزیک / تکش به تن ِ ورزشی و ادبیات هم| در زده است ) حالا من و تو
کپی برابر اصل می کنیم / در عرض
( زیرا کسی نیست | اصل در اصل )
و به خط / خط به خط
راه می شویم راه به راه
و خر را به راه می کنیم ( ! )
راه راه
که هنوز هم
گور نداشته ی خر است و
فاتحه ی شب ِ جمعه | برقرار
( سنتی که هنوز دراز است و ( به آنجای خر مراجعه شود
گور ِ خر با چاره
راه راه ِ زندانی را
جنگل بهانه کرده است
( هیس| حالا تو هنوز هم لاتین را به کفش اسپورت بشناس در مارک )