شعری از ر.رخشانی

صدایِ گام هایِ سردِ عصیان است.
به اینجا می رسیم از راه اینک
خستگانی چند
دامن از تشویش آورده
چه دردآلوددل هامان
خراب، آشفته و نالان
گام ها
عاصی و خواب آلود.
به اینجا می رسیم از راه اینک
مردمانی
درد پرورد، خاطر آزرده
گمان
از نفس هامان رخت بسته
قلب ها
ضایع، ترک خورده.
نه در قاموسِ رویامان رهایی نقش می بندد
نه حتی برقِ شکی می زند
از کور ابرِ ذهن مان بیرون
خداوندا
ندانم می رسد
آوای این عصیان مان
تا گرد
تا گردون؟
صدایِ گام هایِ سردِ عصیان است