شعرهای تازه از رباب محب R.Moheb

بالهاي گسترده َ سايبرتنيک ليبرال شده اند

براي بردن ِ استخوان هايم دستمال ترمه اي

بيارم و ُ بالا بگيرم از ديوار
□

مايلم – تنگي ِ جاست

خنده – مانيفست ِ گم ِ روي ِ لب ها

قدم – جاي پاي ِ بيقواره َ مينياتور هاي ايراني

اشک با آواز ِ قورباغه مي آيد پاي چشم ِ تمساح

هُدهُدم حالا بيا و ُ دروغ مگو!

□

سفيد صورت ِ بيگانه َ غنچه هاي پيراهنم –

بي رنگ

خنده َ رسواي ِ پسته اي بي مغز

مغزِ عکس ِ دلقکي بي قا ب

تابيدن نمي گيرد خورشيد قاب هاي من

حالا درخت به غنچه بيايد

به نام ِ کدام برگ برگردم

توي ِ سياهي شناسنامه ام –

با چند غلط املائي

□

نقا ب به چهره ندارم

بيرون ِ گود پشت ِ عينک آفتابي

سراغ ِ ترس ِ خورشيد را مي گيرم

از برگهاي ِ خيس ِ افتاده روي دامنم

□

چهره هاي فراموشي همين قطره است

که روي ِ دامنم افتاده از تو-

باقي

باقي … نيش ِ زبان ِ لحظه هاي با تو بودن بود

در آينه هاي بي هم روبروي ِهم