شبه تاریخ”—بهاره رضائی”

“شبه تاریخ”

روی مین هایی که روی دامنم کاشته بودند
منفجر شدم
و جنگ جهانی دوم در من اتفاق افتاد:
آ لمان فلسفه!
– حاضر!
ا تریش ا پرا!
– حاضر!
ا یتا لیای نما یش!
– حاضر!
ا هالی اتحا د مثلث!
سلام!
به منطقه ی ممنوعه خوش آمدید….
ما د ر چند قد می یک ا تفا ق بزرگ قرار داریم:
فرانسه شعر می خواند
انگلیس سوت می زند
روسیه پیپ می کشد
و انسان اولیه از کنارم می گذرد
بوی سنگ می گیرم
و عاشق عشق های ما قبل تاریخ می شوم…

تحجر چه طعم خوبی دارد!
” بهاره رضائی”