رضا رشیدپور

 شعر
اکتبر 012006
 
دو ، سل

بهترین جولانگاهم
کوچه سارهای ماهور
در شور اما
همیشه سر در گ
گاهی شلنگ تخته ای
در چارگاه
بازگشتمولی همیشه به ماهور
دو، سل، دو، دو
به الاغ ِ صدرالله
یکبار !
گفتم هش ، ماند
آنزمان البته بچه بودم
بگوش این مرغ سحر
هرچه میخوانم
ناله سر نمیکند
حالا خب بزرگ شده ام
دیروز سازم کوک نبود
امروز خودم
نگران فردا هم نیستم بیا
بیا
داغ مرا تازه تر کن .

  3 دیدگاه به “رضا رشیدپور”

  1.  

    Salam ba Rasheed pur Aziz,
    Sher khube tan ra khandam, va khusham Amad. Inshallah andishae tan poya va ghalam tan rasaa baad
    Man shuma ra az "Aftabe Mehrabani" meshenasam, shuma va Khanom Mehrpak mujree hai khube asted. Khuda Hefzitan kuna,

    Wasalam,
    Shuja Mustaqil
    kabul-Afghanistan

  2.  

    sheare besyaar zibaa-e bood aslan sheare farsi taazaghi haa bidaad mikonad az letaafat.kaash nimaa va shaamloo zendeh boodand va shokoofaa-eye sheare farsi emrooz raa mididandand

متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.

© [suffusion-the-year] MahMag - magazine of arts and humanities درد من تنهايي نيست؛ بلكه مرگ ملتي است كه گدايي را قناعت، بي‏عرضگي را صبر،
و با تبسمي بر لب، اين حماقت را حكمت خداوند مي‏نامند.
گاندي