در شانزدهِ آذر / رصا بی شتاب

رصا بی شتاب

بشنو سخنِ آخر
فریادِ دلِ مادر
ای داس به دست ابلیس
کردی همه گُل پَرپَر
هر سو که سرودی بود
آورده دو صد لشکر
تا سوگ وُ سکوت آری
تا زنده بماند شر
بر زخمِ تنِ خانه
با خنده زنی تسخر
عصیانِ دگر بنگر
در شانزدهِ آذر
هر گوشه نگهبانی
جان گیر وُ سیه منظر
از پای نمی شینیم
ای ظلم تو را سَروَر
برخیز تو ای عاشق
خسبیده به خون خاور
ای ماه به دیدارت
ما منتظر وُ مضطر
هرگز نَرَوَد از یاد
کی رفته به خواب اختر
عصیانِ دگر بنگر
در شانزدهِ آذر
تا کویِ تو آزادی
رفتیم وُ پُر از باور
دیدیم هنوزم خون
خنیایِ لبِ یاور
پهلوش دریده خصم
پنهان کند آن خنجر
ما، در ره وُ توفانی
خیزابه به ساحل در
آیینه به کف داریم
خورشیدِ جهان پَروَر
عصیانِ دگر بنگر
در شانزدهِ آذر
زیر وُ زِبَرَت سازیم
تا زار زنی بر سر
ویرانی ات ای کابوس
در کاخِ شنی اندر
ما شعله ی تابانیم
تا عشق بُوَد داور
ای سوزِ زمستانی
مرگت برسد ایدَر
ای روشنِ هر شادی
در باغ بهار آور
عصیانِ دگر بنگر
با شانزدهِ آذر
2009-12-05
ــــــــــــ
ایدَر= اینجا، اکنون
https://rezabishetab.blogfa.com