خدامراد فولادی – پیش کش به:مادران عزادارم

در پارک لاله

یک باره تاریک شد هوا

و برق از سر درخت ها پرید

توفان

هشدار داده بود.

صدای دشنام امد به روشنی

وحرف های درشت

که پرت می شد

به شان این و ان

کلاغ های غار غار

مجال حرف ندادند

به دیگران

و کله های پوک سیاه شان

نشانه ی حکومت شب بود

کسی ندانست چرا

یکباره تاریک شد هوا

تنها رهگذرها گفتند

شغال ها را دیده اند

که فکرهای روشن را

با خود

به سوراخ های تاریک شان

بردند

وز ان پس بود

که ارام گرفت

توفان دیوانه…