جای خالی کلمات—-کوروش همه خانی
ژانویه 052007
جای خالی کلمات
کلماتم را تکه تکه کرده اند
اما تو آنطور که می خواهی و می دانی بخوانش
شعرهایم را بی مقدمه و بی سر انجام خط می زنند
تو آنطور که می فهمی جای کلمه ها را پر کن
به من می گویند: آفتاب نرسیده به صبح چند رکعت است
!من می گویم: چند سوره شعر
به من می گویند آن پرنده که در تک تک آثارت نام برده ای کیست؟
می گویم معجزه!
به من می گویند همه جا از باران و سیب وآسمان ونور و صدا و شیطان اسم برده ای
نشانه ی چیست؟
می گویم سکوت !
آنها به من دوباره خط می زنند.
باور کن که من خط خطیم و مدیون همین لهجه ی کردیم
و می نویسم اگر قطره ها به آبها برسند.
ماه، محتاج فانوس دریا نیست
با همین کلمات شکسته، به همین جماعت عجیب و غریب
می گویم
مادران در پس این روزها
آبستن کودکانی عاشقند..
کوروش همه خانی
22 دیدگاه به “جای خالی کلمات—-کوروش همه خانی”
متاسفم! ارسال دیدگاه بسته شده است.
سلام شاعر
به خوبی شما نمی توانم نقد کنم .چه نقد محتوا چه فرم
برای من همین که گاهی دلم برای شعری تنگ شود خوب است و اینکه گاه دلم بخواهد زمزمه اش کنم..استادی می گفت این ها یعنی شعر خوب و شعر خوب همیشه از شاعر جدا می شود انقدر که خودش به تنهایی زندگی می کند..
برای شعر متشکرم
از خوادنش لذت بردم…
از نقد تان هم ممنون هر چند با نقد محتوا مخالفم و ترجیح می دادم زبان و ساختار شعر نقد می شد.
کوروش عزیزم!
مادران در پس روزهای دیروز هم
آبستن کودکانی عاشق بودند
ورنه نه کوروش نه مهناز و…
که زاده نمی شدند.
نصرت اله مسعودی