تنهایی / گیل آوایی

زمزمه ای

های هایی

گاهی

مو پریشانی ِ شب

سر و سریست مراش

و دمانی

آهی

به هوای گپ با دوست بسر

که دلم

غنجان است

ار چه هرجا سفرم هست ولی

صخره ای مانندم

گذر از سالا سال

یاد می بارانم

به خیالی رهوار

نیست

نه

نیست مرا همسفری

جای یاران خالیست

گرچه سبزانه چو جنگل

سبز است

روزگاریست غم انگیز رفیق

باده ای هست و سبویی فریاد

و صراحی همساز

آه

به چه فریادی