این خطا به ممنوع / به تبعیدی تو / سیرا ب می شود ! / محمود معتقد ی

ا نا رها ی پا ییزی / حرفی نمی گویند
تما م می شوند و/ د رختا ن نیز
ا ز خطوط فا صله ها / بر می گرد نند
این خطا به ممنوع / به تبعیدی تو / سیرا ب می شود !

ا ز گرگ و/ میش ها ی تو می رسیم

به کنا ره قرنی و / آ وا ر تند ری / تا ریشه ها ی تو

آ شوب تند یس ها و /

حس سرود ی که بر نمی آ ید

د لت / پس با را ن وا ژه ها یم

هنوز می توا ن / قهوه ا ی نوشید و/

همچنا ن عا شق تو بود

ا نا رها ی پا ییزی / حرفی نمی گویند

تما م می شوند و/ د رختا ن نیز

ا ز خطوط فا صله ها / بر می گرد نند

پرند گا ن سرخ د ریا یی

ا زسمت سطرها ی من و/ تیغه ها ی تو/ د ربا د

ما و/ د لوا پس عا شقا نه ها یت

تکه تکه می شویم و / غریبه می شو یم

گا ه سری / به چوبه ها ی حراج می رویم

د ریا ی متقا طع / ا زتو چگونه را م می شو د !

مثل زنی که / ا زلهجه ها ی تو پر می شود

مید ا ن ها ی سکوت و/ زیبا یی بی رحم ا ت

هر چه آ سا ن / تا به نیمه ها ی تو می رسیم

د ورد ست ها ی سپید / شکفته می شوند و / ا ز چشم تو می د وند

شبیه ا ستخوا ن ها ی کوچکت / منم

چه می دا ند !

ا ین خطا به ممنوع / به تبعید ی تو / سیرا ب می شود

گفتم :

هنوز می توا ن/ قهوه ا ی نوشید و/

همچنا ن عا شق تو بود

محمود معتقد ی

آ ذ ر 87